Alexandra had een plan. Na haar studie geneeskunde in Maastricht wilde ze zich specialiseren tot psychiater. Tot ze een studiegenoot tegenkwam op de diploma-uitreiking. Die was razend enthousiast over haar werk bij UWV Sociaal Medische Zaken. En dat werkte aanstekelijk. Lang verhaal kort: Alexandra rondt volgend jaar haar opleiding tot specialist arbeid & gezondheid af én ze is regievoerder van haar Sociaal Medisch Centrum (SMC).
“Als psychiater ga je vooral met je patiënten in gesprek. Dat doe ik hier ook. Veel van onze cliënten ervaren psychische klachten. Of ze ervaren stress of somberheid door hun lichamelijke klachten. Arbeidsongeschikt zijn en aan de kant moeten staan, gaat gepaard met emoties. Mensen gaan zo verschillend om met tegenslag en dat fascineert mij. Soms verrassen ze me met hun enorme veerkracht. Maar ik zie ook hoe bijvoorbeeld armoede of een klein sociaal netwerk problemen kunnen vergroten.”
Geef de rozen water, niet de brandnetels
"Ik ben heel geïnteresseerd in mensen. Ik vraag mijn cliënten wat hun leven de moeite waard maakt. Voor sommige cliënten is het moeilijk om te zien wat er allemaal wél goed gaat. Ze krijgen niet vaak een complimentje. Ik probeer hen aan te moedigen. ‘Geef de rozen water’, zeg ik dan. ‘Niet de brandnetels’. Als ze zo durven te kijken, gaat hun leven er al een beetje anders uitzien. Ik zie op een dag verschillende cliënten, maar voor elke cliënt ben ik dé dokter van UWV. Dat realiseer ik me heel goed. Ik stem steeds opnieuw op mijn cliënten af; tegen de een ben ik wat strenger, tegen de ander wat losser, ik pas mijn taalgebruik aan, spreek dialect als mensen dat prettig vinden. Ik licht de cliënt in over zijn rechten én zijn plichten. Wij helpen en steunen, maar de cliënt moet zelf ook aan de slag.”
Je leert hier sterk in je schoenen te staan
“Niet elk spreekuur is prettig. Soms kom je ook weerstand of zelfs agressie tegen. Daarom leer je hier om sterk in je schoenen te staan als professional. Leer je je eigen emoties te herkennen en te hanteren. Het is belangrijk om bij de feiten te blijven, want als beoordelaar neem je besluiten die grote gevolgen voor een cliënt hebben. In de opleiding is aandacht voor het omgaan met weerstand, je wordt ook goed getraind in gesprekstechnieken. Daarnaast kun je altijd bij je praktijkopleider en je mentor terecht. En bij het team, niet te vergeten. Samen met onder andere zeven artsen, arbeidsdeskundigen, teamondersteuners, medisch secretaresses en sociaal-medisch verpleegkundigen vormen wij één SMC.
Eén team dat er voor de cliënten in de Ziektewet en de WIA in onze regio is. Samen met Luc, mijn maatje regievoerder en een bedrijfskundig manager geef ik als regievoerder leiding aan dit team. Ik vind het fantastisch dat ik nu al de kans krijg om me te ontwikkelen als leidinggevende.”
Ik kom sneller tot de kern
"Toen ik hier als pas afgestudeerd arts binnenkwam voelde ik me meteen serieus genomen. Binnen het SMC heerst een leuke sfeer, er is een echt samen-gevoel. Je bent er voor elkaar én voor de cliënt. In een SMC werk je op basis van gelijkheid. We zijn allemaal professionals, met ieder zijn eigen expertise. Daardoor zie je steeds nieuwe invalshoeken en ontwikkel je nieuwe inzichten. Je hoort wat er bij de anderen speelt en dat helpt je om je eigen werk beter te doen. Ik krijg veel informatie van de medisch secretaresse die het dossier voorbereidt en van de sociaal-medisch verpleegkundige die de voorgesprekken doet. Daardoor kom ik sneller tot de kern tijdens mijn afspraak met de cliënt en kan ik ook meer afspraken op een dag plannen. Voor de cliënt is het fijn dat hij daardoor sneller geholpen wordt en meer aandacht krijgt.”
Je hoeft het niet alleen te doen
“Volgend jaar rond ik mijn specialisatie arbeid & gezondheid af. Eén dag per week besteed ik aan mijn studie. Je studeert in werktijd, dat voelt heel luxe. Wat ook fijn is, is dat je het hier niet alleen hoeft te doen. Als je iets wettechnisch wilt weten of wilt sparren over een specifiek ziektebeeld, loop je even bij een collega binnen. En hoewel je zelfstandig besluiten neemt, worden die wel gecontrasigneerd door een geregistreerde specialist arbeid & gezondheid. Er hangt voor de cliënt immers veel van jouw besluit af. In het begin moest ik er even aan wennen dat je niet zelf kunt behandelen, nu mis ik dat niet meer. En die witte jas uit de kliniek mis ik ook niet. Ik vind het fijn dat ik mijn ambities in deze baan kwijt kan en dat ik toch een geregeld leven zonder diensten heb. Zelfs met de opleiding en het regievoerderschap erbij houd ik nu tijd over voor mijn hobby’s, zoals paardrijden en vioolspelen.”